Walden is een ontwerp- en ontwikkelbureau voor kleine, zelfvoorzienende en experimentele architectuur. Walden is opgericht door broer en zus Laurens en Lena van der Wal. Wij geloven in compact en efficiënt wonen om geluk te vergroten en onze ecologische voetafdruk te verkleinen. Het lijkt in onze huidige maatschappij alsof meer en grotere spullen vergaren het belangrijkste doel is van ons bestaan. Gelukkig hebben we een fikse crisis meegemaakt die ons wakker heeft geschud en krijgen steeds meer mensen oog voor wat er echt toe doet, namelijk de mensen om je heen, tijd om te leren en te spelen en het milieu waarin we leven. Daarom werken wij aan kleine, bio-based en zelfvoorzienende architectuur.

Meer informatie over Walden kan gevonden worden op onze website!

Een jarenlange, sluimerende fascinatie voor kleine huisjes en de Tiny House Movement in Amerika werd deze zomer samen met mijn broer Laurens omgezet in iets concreets. Nouja, twee concrete dingen eigenlijk. Allereerst een blog die bedoeld is om een centraal punt te worden voor tiny house liefhebbers in Nederland. Hierop willen we samen met andere tiny house lovers alle kennis over het bouwen van en wonen in een klein huisje in Nederland delen: tinyhuis.nl. En ten tweede de start van ons architectenbureau dat zich volledig richt op het ontwerp (en mogelijk ook de bouw) van kleine, zelfvoorzienende huisjes met als eerste klant Marjolein van Marjolein in het Klein.  

De blog is langzaam aan het groeien en is inmiddels verbonden met de facebookpagina Tiny House Nederland. Marjolein en Koen (een jonge documentairemaker die een documentaire maakt over de Tiny House beweging in Nederland) hebben zich al bij onze blog aangesloten. Iedereen die denkt met zijn specifieke expertise iets bij te kunnen dragen aan de Tiny House movement in Nederland is van harte welkom zich te melden en ook wat bij te dragen. Alleen met z'n allen kunnen we ervoor zorgen deze duurzame, betaalbare en vooral leuke manier van wonen mogelijk te maken in Nederland. 

Voor meer informatie, bekijk de blog, like de facebookpagina, volg ons op twitter of instagram. En heb je zin om mee te doen? Laat van je horen en stuur ons een email! 

Speciaal voor de buitenexpositie 'Impressies op Locaties' van het Museum Belvédère zijn de verdwaalroutes ontwikkeld. Routes gemarkeerd door routepalen die de bezoekers langs de mooiste plekjes van de museumtuin leiden. Routes die nergens anders naartoe leiden dan naar zichzelf. Routes die vertellen over kleuren en ritmes in het landschap. 

Naar aanleiding van mijn eerdere project in de openbare ruimte, De Straatkamers, kreeg ik een nieuwe opdracht, ditmaal van de Grunobuurt. In opdracht van het wijkteam Grunobuurt werd ik gevraagd een functioneel kunstwerk te ontwerpen om het noordelijk en het zuidelijk deel met elkaar te verbinden.

Na een wandeling met wijkbewoners ontstond het idee van de Vogelhuisjesroute. Een idee, ontstaan vanuit de behoefte aan een creatieve route door de wijk om stil te staan bij de wijk, gecombineerd met de vraag naar meer natuur in de wijk. De vogelhuisjes zijn in samenwerking met vogeldeskundigen ontwikkeld en verwijzen in hun vorm naar de kenmerkende architectuurkenmerken van de wijk, zodat je met andere ogen naar de wijk gaat kijken. Er worden in totaal 60 unieke huisjes ontwikkeld - voor verschillende vogelsoorten en variërend in grootte - die wijkbewoners gratis kunnen adopteren. De huisjes zijn gemaakt door Jaap Kraayenhof van larikshout met witte kleuraccenten. 

Bent u mogelijk geïnteresseerd in de aanschaf van een vogelhuisje (buiten de route om)? Vul dan via deze link uw contactgegevens in. Zodra er meer bekend is over evt. productie, nemen we contact met u op.  

Naar aanleiding van mijn afstudeerexpositie ontstond er een belangstelling voor mijn krukjes. Omdat ik als kunstenaar / ontwerper probeer op een bewuste manier bezig te zijn met wat je maakt en hoe je dit zoveel mogelijk kunt doen zonder onze planeet nog meer te belasten, ben ik op zoek gegaan naar een materiaal wat nog een tweede leven zou kunnen leiden. Zo kwam ik op de bouwschutting: platen underlayment hout die meestal niet meer dan enkele maanden buiten staan alvorens ze op de vuilnisbelt belanden. Hartstikke jammer, want vaak zijn ze ook nog ontzettend mooi versierd met graffiti. Van daaruit ben ik op zoek gegaan naar een bouwbedrijf wat mij oude bouwschuttingen kan leveren en ben ik begonnen onderzoek te doen naar dit bijzondere materiaal. 

Story Furniture is een 'ongoing' project, waarin ik gebruikte materialen onderzoek en een tweede leven probeer te geven, bijvoorbeeld als een bijzonder krukje in iemands huis. 

Door mijn oude kunstacademie werd ik gevraagd een interieurontwerp te pitchen voor de multifunctionele ruimte van het nieuwe gebouw. Interieurarchitecte Simone Vermaning werd ook gevraagd een voorstel te doen. In plaats van allebei iets anders te ontwerpen, besloten we onze krachten te bundelen en samen een ontwerp te maken. Beiden waren we geinspireerd door het creatieve gevoel van de kunstacademie. We besloten dit als uitgangspunt te nemen om te komen tot een plek die inspireert om te creeren, een plek waardoor je blij wordt dat je mag studeren aan de kunstacademie. Andere aspecten in ons ontwerp waren: kleur, minimalisme, spelen en multifunctionaliteit.

Speciaal voor deze opdracht heb ik nieuwe tafels ontworpen: de Academie Minerva Tafels. Het zijn minimalistische, multifunctionele tafels met verschillende creatieve functies. Zo is er o.a. een leestafel ontworpen, een expositietafel (in de vorm van een rariteitenkabinet), een whiteboardtafel (voor brainstormsessies) en een speeltafel (een sjoel- en werktafel in een).
 

Kort na mijn afstuderen werd ik samen met tien andere, jonge ontwerpers gevraagd deel te nemen aan een masterclass van het CBK Groningen. De masterclass ging over kunst in de openbare ruimte en aan deze masterclass zat een prijsvraag verbonden: het beste ontwerp zou na afloop daadwerkelijk gerealiseerd mogen worden. Mijn ontwerp van de Straatkamers won en zo gebeurde het dat ik op mijn 23ste mijn eerste kunstwerk in de openbare ruimte mocht realiseren.

Het idee van de Straatkamers was ontstaan vanuit de gedachte van een semi-functioneel kunstwerk als cadeau voor de wijk. Geen ‘kunst op een veldje’, maar iets wat door de wijk herkend en omarmd kon worden. Maar hoe kun je een goed cadeau geven als je niet weet voor wie het is, dacht ik. En zo kwam het dat ik op een dag bij alle huizen ben gaan aanbellen, om de wijkbewoners te leren kennen. Sommige mensen vroegen me binnen te komen. Wat ik daar zag, fascineerde me enorm. Ongeacht leeftijd, etniciteit of gezinssamenstelling, iedereen had een huiskamer. Deze ontdekking vormde de aanleiding voor de Straatkamers: huiskamers in de vorm van straatmeubilair in de openbare ruimte van Groningen.

(Foto's gemaakt door Jenne Hoekstra in opdracht van het CBK Groningen.) 

Toen ik in de schemering mijn fiets voor het huis parkeerde, viel mij iets op. Voor het keukenraam dartelde een mot. Het beestje was aangetrokken door het licht wat door het raam naar buiten viel. In mijn hoofd creeerde deze aanblik een soort kortsluiting. Ik kende dartelde motten, maar associeerde deze meer met campinglampjes of lantaarnpalen. Voor een moment keek ik naar het raam alsof het een lamp was. Fascinerend. Ik keek de straat in en zag allemaal bijzondere raamlampen. Ik besloot deze ervaring tastbaar te maken en zo ontstonden de Raamlampen. Ideaal voor Museum Belvedere, een museum zonder ramen in z’n expositiewanden.

Sinds het project kijk ik anders naar ramen. Behalve dat ze ‘s nachts veranderen in lampen, zijn het ook een soort expositieruimten. Mensen arrangeren en creeren er persoonlijke mini-exposities in. Dat maakt ons eigenlijk allemaal wel een beetje tot kunstenaar, tenminste van onze eigen vensterbanken. 

Het ‘Inside Outside Interior’ was mijn afstudeerproject. Gefascineerd door alle bouwmaterialen die ik zag in een bouwwinkel, ben ik een interieur gaan ontwerpen. Een interieur gemaakt van materialen die normaliter vaak weggewerkt worden in een huis. Ik zag schoonheid in deze ‘wegwerk’-materialen. Uitgaande van de persoonlijke kwaliteiten van elk materiaal is elk voorwerp ontstaan. Soms functioneel — een stoel, een kruk, een kast gemaakt van isolatiematerialen en underlayment hout, soms in het geheel niet — een spiegel en bestek van radiatorfolie, een theedoek van grondzeil. 

‘How To Survive In Luxury’ is een project dat ik heb gedaan in mijn tijd op de kunstacademie. Ik was geselecteerd deel te nemen aan een exclusieve, internationale summerschool voor artistiek talent, de EEA. Deze vond plaats in Beelitz-Heilstatten, een dorpje vlak onder Berlijn. In de bossen en oude sanatoria in dit gebied kregen wij zes weken de tijd om te experimenteren en te creeren. Het project ‘Luxury Survival Guide’ was hiervan het gevolg.

Het project omvat een gids (de ‘Luxury Survival Hand-Out’), in IKEA-achtige stijl, met instructies hoe je allerlei ‘nuttige’ producten kunt maken vanuit vrijwel niets — enkel met wat draad, nietjes en de natuur om je heen. De gids werd gepresenteerd met een showroom erbij, die de gemonteerde producten toonde. Leuk, maar kritisch tegelijk. Als je het IKEA-concept naar de natuur verplaatst, hoeveel producten hebben we dan eigenlijk nog echt nodig? Een project wat inspireert kritisch te kijken naar onze tijd, het consumentisme en de relatie die we tegenwoordig hebben met de natuur.